سنجش توسعه‌یافتگی مناطق شهری اصفهان در بخش مسکن

بخش مسکن یکی از مهم‌ترین بخش‌های توسعه در یک جامعه است، شناخت و بررسی وضعیت مسکن، منوط به شناسایی و تحلیل عوامل تأثیرگذار بر مسکن است. یکی از راه‌های شناخت وضعیت موجود، رتبه‌بندی است که میزان برخورداری و یا عدم برخورداری در زمینه‌های مختلف را با اولویتی خاص بیان می‌کند و می‌تواند به عنوان راهنمایی مناسب برای تخصیص منابع در برنامه‌ریزی‌های آتی مورد توجه قرار گیرد. پژوهش پیش‌رو که نوعی تحقیق توصیفی - تحلیلی و موردکاوی است، همچنین روش یافته اندوزی براساس مطالعات کتابخانه‌ایی و اسنادی و مصاحبه با کارشناسان و مسئولان بوده است. که با هدف سنجش میزان توسعه‌یافتگی مناطق شهری اصفهان در بخش مسکن درصدد آن بوده است که با استفاده از فرآیند تحلیل شبکه‌ای و روش دلفی، به بررسی و تحلیل وضعیت شاخص‌های توسعه‌یافتگی بخش مسکن، در مناطق چهارده‌گانه شهر اصفهان بپردازد. نتایج به‌دست‌آمده از این بررسی حاکی از وجود اختلاف قابل توجه در بین مناطق، به لحاظ توسعه یافتگی در بخش مسکن بوده است. که بر این اساس منطقه یک با کسب بیشترین امتیاز (574/0) برخوردارترین و منطقه چهارده با کسب کمترین امتیاز (719/0-)، محروم‌ترین منطقه شهری اصفهان به لحاظ شاخص‌های کمی و کیفی بخش مسکن در بین مناطق بوده‌اند. نتایج این پژوهش می‌تواند سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان را در تدوین سیاست‌ها و برنامه‌ریزی مناسب در جهت محرومیت‌زدایی و برقراری عدالت اجتماعی یاری دهد.